The world
Ramakanta Samantaray
Translated by Sailen Routray
Photo credit: A. R. Vasavi |
Photo credit: A. R. Vasavi |
ବାଙ୍ଗଲାଦେଶର ରାତାର୍ଗୁଲ ଜଙ୍ଗଲରେ ଡଙ୍ଗା ବାହୁଥିବା ଜଣେ ଲୋକ ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ୍ - ୱିକିମିଡିଆ କମନ୍ସ୍/ ଅବ୍ଦୁଲ୍ ମୋମିନ୍ |
ସ୍ୱାଧୀନତା ପୂର୍ବରୁ ଅବିଭକ୍ତ କଟକ ଜିଲ୍ଲାର ଧୋୟା ଅଞ୍ଚଳର ନିଜ ଗ୍ରାମ ବଳରାମପୁରରୁ ନିମ୍ନ ପ୍ରାଥମିକ ଶିକ୍ଷା ଓ ପାଖର ଗାଁ କରିଲୋପାଟଣାର ସେବର ଏମ୍.ଇ. ସ୍କୁଲ ଜୟରାମ ଦାସ ମଧ୍ୟଇଂରାଜୀ ବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ମାଇନର ପାଠ ସାରି କାଳିଆ (ପର ସମୟର ପ୍ରଥିତଯଶା ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ସାହିତ୍ୟର ଅଧ୍ୟାପକ ପୀତାମ୍ବର ପ୍ରଧାନ) ପାଖାପାଖି ଦେଢ଼ବର୍ଷ ଆଗକୁ ନ ପଢ଼ି ଘରେ ବସିଲେ ।
ମାଇନର ପଢ଼ାବେଳେ ଶିକ୍ଷା ବର୍ଷ ଜାନୁଆରୀରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ଡିସେମ୍ବରରେ ସରୁଥିଲା । କାଳିଆ
ମାଇନର ପାଶ୍ କଲା ବର୍ଷ ଉତ୍କଳ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ।
ଏଣ୍ଟ୍ରାନ୍ସ୍ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ଆଗରୁ ଓଡ଼ିଶାର ହାଇସ୍କୁଲଗୁଡ଼ିକ ପାଟନା ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ସହ ଅନୁବନ୍ଧିତ ହେଉଥିବାବେଳେ, ଏବେ ସେଗୁଡ଼ିକ ନବପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ଉତ୍କଳ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟ ସହ ଯୋଡ଼ି ହେବାକୁ ପଡ଼ିଲା । ଏହି ନୂତନ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟଟି ନୂଆ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଅନୁସାରେ ଜୁଲାଇରୁ ଜୁନ୍ ଶିକ୍ଷା ବର୍ଷର ପ୍ରଣୟନ କଲେ । ତେଣୁ ସେହି ବର୍ଷ ଜାନୁଆରୀରୁ ଜୁନ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏକ ସଂକ୍ଷିପ୍ତ ଶିକ୍ଷା ବର୍ଷ ଲାଗୁହେଲା ।
ଅର୍ଥାତ୍ ଯଦି କାଳିଆ ଓ ତାଙ୍କ ଦାଦାପୁଅ ଭାଇ ସେବର୍ଷ ହାଇସ୍କୁଲରେ ନାମ ଲେଖାଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ, ତାହା ହେଲେ ମାତ୍ର ଛଅ ମାସରେ ନବମ ଶ୍ରେଣୀକୁ ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ପାରିଥାଆନ୍ତେ । ହେଲେ, ସେହି ବର୍ଷ ତ ନାଁ ଲେଖାଇ ପାରିଲେ ନାହିଁ, ତାହା ପର ବର୍ଷ ମଧ୍ୟ ଘରେ ବସିଲେ ।
କାରଣ ତାଙ୍କର ଗୁରୁଜନମାନଙ୍କର ସେମାନଙ୍କୁ ଆଗକୁ ପଢ଼ାଇବାର ସେତେ ବେଶି ଆଗ୍ରହ ନଥିଲା । ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କାଳିଆଙ୍କର ଚାରି-ପାଞ୍ଚ ବାଟି ପୈତୃକ ସମ୍ପତ୍ତି ଭାଇଭାଗ ହୋଇନଥାଏ । ସେତେବେଳକୁ ପରିବାରର ମହାଜନୀ କାରବାର ଆଉ ବେଶୀ ଲାଭଦାୟକ ହେଉ ନଥିଲା । ବଡ଼ବାପାଙ୍କର ଯୋଜନା ଥାଏ କି ପୁତୁରାଟି ଜମିବାଡ଼ି କଥା ବୁଝିବ ଓ କିଛି ସ୍ଥାନୀୟ ପାଇଟି କରି ଯଦି ଉପୁରି କିଛି ପଇସା ରୋଜଗାର କରିପାରିଲା ତ ଆହୁରି ଭଲ ।
ମାଇନର ପାସ୍
କଲା ପିଲାଏ ସେବେ ଅମୀନ ଓ ଚେନ୍ମ୍ୟାନ୍ଙ୍କ ସହାୟତା କରି ଦୁଇ ପଇସା ରୋଜଗାର କରିପାରୁଥିଲେ ।
କାଳିଆଙ୍କ ବାପାଥିଲେ ଜଣେ ଖିଆଲି ଓ ଉଦାସୀନ ଲୋକ । ପାନବଟୁଆ, ଛାନ୍ଦ ବୋଲା, ପୁରାଣ ପାରାୟଣ ଓ
ସଂସ୍କୃତ ଚର୍ଚ୍ଚା ଭଲ, ତ ସିଏ
ଭଲ । ପୁଅଟି ଆଗକୁ ପାଠ ପଢ଼ୁ କି ନ ପଢ଼ୁ ସେ ବିଷୟରେ ତାଙ୍କର ହୋଲାଡୋଲ୍ କିଛି ନଥିଲା ।
ଶିକ୍ଷା ବିଷୟରେ ପରିବାରଟିର ଏପରି ଉଦାସୀନତା ପଛରେ କିଛି ଅର୍ଥନୈତିକ କାରଣ ମଧ୍ୟ ଥିଲା । ମଫସଲର ଚାଷ ଉପରେ ନିର୍ଭରଶୀଳ ପରିବାରମାନଙ୍କ ପାଖରେ ନଗଦ ଟଙ୍କା ସେବେ ପ୍ରାୟ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁ ନଥିଲା । ଫସଲର ଦରଦାମ ବହୁତ କମ୍ ଥିଲା । ଧାନ ଦର ଥିଲା ଟଙ୍କାକୁ ସାତରୁ ଆଠ ଗଉଣୀ ମାତ୍ର ।
ଅଧିକାଂଶ ଗାଁ
ପାଖରେ ଉଚ୍ଚବିଦ୍ୟାଳୟ ନଥିଲା । ଅର୍ଥାତ୍ ଉଚ୍ଚବିଦ୍ୟାଳୟରେ ପିଲାଙ୍କୁ ପାଠ ପଢ଼ାଇବାର ମାନେ
ଥିଲା, ଇସ୍କୁଲ
ଦରମା ସହିତ ବୋର୍ଡ଼ିଂର ଖର୍ଚ୍ଚାପାଣି ମଧ୍ୟ ତୁଲାଇବା । ଏଣୁ ଫସଲ ବିକି ପିଲାଙ୍କୁ ବିଦେଶରେ ରଖି
ପାଠ ପଢ଼ାଇବା ଅଧିକାଂଶ ସଙ୍ଗତିସମ୍ପନ୍ନ ମଫସଲି ପରିବାରମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ତେଣୁ ସେବେ ସମ୍ଭବ
ନଥିଲା ।
ଏପରି ପରିସ୍ଥିତିରେ କାଳିଆଙ୍କ ପାଠପଢ଼ା ବନ୍ଦ ରହିଲା । ହେଲେ ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷାର ଇଚ୍ଛା ତାଙ୍କର ଓ ତାଙ୍କ ଭାଇଙ୍କର ମନରୁ ଗଲା ନାହିଁ । ଶିକ୍ଷା ସହିତ ଯୋଡ଼ି ହୋଇ ରହିବ ପାଇଁ, ମୁରଲୀ ଭାଇଙ୍କ ଟୁଙ୍ଗୀରେ ସାହିତ୍ୟ ସାଧନା ଭାଇ ଦୁହେଁ ଆରମ୍ଭ କଲେ ।
ମାଇନର ପଢ଼ାବେଳେ ପୁରସ୍କାର
ଭାବରେ ପାଇଥିବା ବହି ଓ ବାପାଙ୍କ ବସ୍ତାନୀର ‘ବୈଦେହୀଶ
ବିଳାସ’, ‘ଲାବଣ୍ୟବତୀ’, ‘ବିଦଗ୍ଧ
ଚିନ୍ତାମଣି’ ଅଧ୍ୟୟନ
କରାଯାଏ । ଏଠୁ ସେଠୁ ଯୋଗାଡ଼ କରିଥିବା ପୁରୁଣା ପତ୍ରପତ୍ରିକା କିଛି ଆରମ୍ଭରୁ ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ
ପଢ଼ା ହୁଏ । ସଞ୍ଜବେଳେ ବୃନ୍ଦାବନଙ୍କ ପିଢ଼ ତଳେ କାଳିଆଙ୍କ ବାପା ସାହିତ୍ୟ ଓ ବ୍ୟାକରଣ ବିଷୟରେ
ନାନାଦି ପ୍ରଶ୍ନ ପ·ରନ୍ତି ।
ଶ୍ରୀରାମପୁରୀ ବାଲିକାଗଜର ଏକ ଖାତାରେ ଏହି ସମୟରେ କାଳିଆ କବିତା, ଗପ, ଉପନ୍ୟାସ ଲେଖିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ । ତାଙ୍କ ବାପାଙ୍କର ନ୍ୟାୟନିଶାପ କରିବାରେ ଆଖପାଖର ଅଞ୍ଚଳରେ ନାଁ ଡାକ ଥିଲା । ସେ ନିଜ ପିତାଙ୍କ ସହିତ ଅନେକ ସମୟରେ ବିବାଦର ସମାଧାନ କରିବା ପାଇଁ ଯାଆନ୍ତି ।
ସ୍କୁଲରେ ନାଁ ଲେଖା
ନ ହୋଇ ନଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏହିପରି ନାନାଦି କାମ କରି କାଳିଆଙ୍କ ସମୟ କଟିଯାଉଥିଲା । ଦେଢ଼ ବର୍ଷ
ଏପରି ଘରେ ବସିଲା ପରେ, ବସ୍ତାନୀର
ଡୋରି ଫିଟିଲା । ସେ ଆଉ
ଥରେ ଗାଁ ଠାରୁ ପାଞ୍ଚ ଛ’ କୋଶ ଦୂର
ଏକ ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ର ଭାବରେ ନାଁ ଲେଖାଇଲେ ।
ବି.ଦ୍ର.- ଏହି ଲେଖାଟିର ଉପାଦାନ କଟକସ୍ଥ ଓଡ଼ିଶା ବୁକ୍ ଷ୍ଟୋର ୧୯୮୨ ମସିହାରେ ଛାପିଥିବା ପ୍ରାଧ୍ୟାପକ ପୀତାମ୍ବର ପ୍ରଧାନଙ୍କର ଆତ୍ମଜୀବନୀ ‘ଘାସଫୁଲର ନିଜକଥା’ରୁ ସଙ୍ଗୃହୀତ । ଆଲେଖଟି ପ୍ରଥମେ ପାକ୍ଷିକ ପତ୍ରିକା 'ସମଦୃଷ୍ଟି'ରେ ପ୍ରଥମେ ଛପିଥିଲା ।
ଫଟୋ କ୍ରେଡ଼ିଟ - ୱିକିମିଡ଼ିଆ କମନ୍ସ୍ |
The world Ramakanta Samantaray Translated by Sailen Routray Photo credit: A. R. Vasavi I have cut you into tiny pieces with the sharp sword ...